Historia szkoły

Życiorys Stanisława Palczewskiego

 

 

Stanisław Palczewski urodził się 22 października 1922 r. w Niedźwiadnej w powiecie grajewskim. Spędził tam dzieciństwo oraz lata szkolne, uczęszczając początkowo do siedmioletniej szkoły powszechnej, a potem do dwuletniej szkoły ponadpodstawowej w Szczuczynie. W 1943 roku trafił na przymusowe roboty do Kętrzyna, a po ucieczkach z obozów w Snopkach i Łupkach, wrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie pomagał w gospodarstwie.

 

Jego rodzice pochodzili z rodziny rolniczej. Ojciec Romuald zmarł w 1945 roku, a matka Anna w 1959 roku. Dzieciństwo Stanisława było skromne - brakowało mu bajkowych zabawek, ale od najmłodszych lat pomagał przy gospodarstwie, pasł zwierzęta i bawił się z rówieśnikami, co kształtowało jego charakter i pracowitość. Wspomnienia szkolne wiążą się z małą, lecz dynamiczną wiejską szkołą, gdzie zapamiętał przedstawienia teatralne oraz codzienne życie, które pozostawiło trwały ślad w pamięci całej rodziny.

 

Stanisław poznał swoją przyszłą żonę, gdy oboje uczęszczali do tej samej szkoły w Niedźwiadnej, a ich rodziny były ze sobą blisko związane. Pobrali się w 1944 roku, w trudnych czasach wojny, a młodzi małżonkowie mieli ambitne plany, wśród których było m.in. rozpoczęcie kariery nauczycielskiej. W latach 1945-1947 uczęszczał do Liceum Pedagogicznego w Mrągowie, a następnie podjął pracę jako nauczyciel i kierownik w Szkole Podstawowej w Bzurach.

 

W 1953 roku rodzina Palczewskich przeniosła się do Drygał, gdzie Stanisław rozpoczął pracę w miejscowej szkole. Najpierw objął stanowisko kierownika, później dyrektora, pełniąc równocześnie funkcję Gminnego Dyrektora Szkół. Jego zaangażowanie przyczyniło się do dynamicznego rozwoju szkoły, czego dowodem była m.in. budowa nowej części budynku, wyposażonej w nowoczesne wówczas udogodnienia. W latach 1955-1958 studiował w Zaocznym Studiu Nauczycielskim w Olsztynie, gdzie ukończył kierunek matematyka z fizyką. Jego praca dydaktyczna oraz troska o wychowanie uczniów przyniosły mu uznanie zarówno wśród współpracowników, jak i społeczności lokalnej.

 

Życie rodzinne Stanisława Palczewskiego było pełne tradycji i ciepła. Mieszkał z żoną i czwórką dzieci w domu położonym blisko szkoły, co umożliwiało mu sprawowanie funkcji pedagogicznych. Warunki mieszkaniowe były skromne, lecz funkcjonalne, a rodzina dbała o utrzymanie gospodarstwa, co pozwalało na samowystarczalność. W domowym zaciszu pielęgnowano świąteczne tradycje - pamiętano m.in. obchody imienin, Niedzielę Palmową, Wielkanoc oraz Boże Narodzenie. Stanisław był blisko związany ze swoimi dziećmi, spędzał z nimi wolny czas, czytał książki, grał w gry planszowe oraz dbał o ich komfort, szczególnie w trudnych warunkach powojennych.

 

Jako nauczyciel, dyrektor i pedagog, był osobą wymagającą, ale jednocześnie sprawiedliwą, wyrozumiałą i otwartą. Zasłynął ze swojego zaangażowania, pasji do nauczania oraz nieustannego podnoszenia własnych kwalifikacji. Jego zainteresowania obejmowały majsterkowanie, pszczelarstwo i ogrodnictwo, co świadczyło o jego wszechstronności. Uczniowie pamiętają go jako nauczyciela, który potrafił rozładować stres podczas ważnych egzaminów, a współpracownicy cenią go za solidność, punktualność i szacunek, którym obdarzał każdego.

 

Stanisław Palczewski zakończył swoje życie nagle - 28 grudnia 1975 roku w Olsztynie zmarł na skutek zawału serca w drodze na egzamin. Po ceremonii pogrzebowej został pochowany w rodzinnej Niedźwiadnej.

 

Jego zasługi doceniono licznymi odznaczeniami, w tym Srebrną Odznaką Honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1963), Złotą Odznaką ZNP (1972), Odznaką „Zasłużony Pracownik Rolnictwa” (1972) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975). Życie Stanisława Palczewskiego pozostawiło trwały ślad w historii lokalnej społeczności oraz w sercach uczniów i najbliższych, którzy pamiętają go jako oddanego pedagoga, wzór pracowitości i człowieka o wielkim sercu. Jego przesłanie, które pozostaje aktualne do dziś, brzmi: „Otwierajcie serca i umysły. Bądźcie gotowi służyć Ojczyźnie”. To apel do nas, byśmy nieustannie byli otwarci na innych i gotowi, by w każdej chwili wspierać naszą Ojczyznę.

 

Opracowali: Jolanta i Gabriel Nitkiewicz